Skorpiony - strona popularno-naukowa

Ważne artykuły...

Autotomia - nowe informacje

O autotomii, a więc zachowaniu obronnym, polegającym na odrzuceniu części ciała, niezwykle rzadkim u skorpionów, a całkiem popularnym w królestwie zwierząt, wspominaliśmy już jakiś czas temu. Wtedy jednak dostępne na ten temat informacje pozostawiały wiele do życzenia... Obecnie uzupełnione zostały o wiele ciekawych danych, również w formie filmu.

Czytaj dalej...

Nowe dane o samcach Tityus

Tityus stigmurus - by CarmenDotarcie do samców i ich opisanie zawsze wiele wnosi do wiedzy o danej populacji - zarówno do taksonomii, jak okolic związanych z reprodukcją. Opis Tityus kuryi Lourenço, 1997 oparty był o pojedynczą samicę z Palmerias (Bahia, Brazylia), obecnie dostarczono informacji na temat samca. Informacje tego typu są jednak jeszcze ciekawsze, gdy w grę wchodzi gatunek rozmnażający się partenogenetycznie, szczególnie jeśli jego obszar występowania jest bardzo szeroki, a jad uważany za stanowiący zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka. Takimi gatunkami są T. serrulatus oraz T. stigmurus. Populacje seksualne w przypadku obu zostały odnotowane w roku 1999, obecnie dostarczono na ich temat nowych danych, poszerzając znany teren występowania.

Tityus serrulatus i Tityus stigmurus

Do gatunków tego typu pasuje określenie "partenogeneza geograficzna" - populacje partenogenetyczne i aseksualne zamieszkują innego typu obszary. Zakres występowania tej pierwszej jest bardzo szeroki, obejmujący tereny miejskie i podmiejskie. Tego typu strategia reprodukcyjna pozawala na szybki rozwój populacji, nawet na obszarach mało przyjaznych, takich na których populacja płciowa nie będzie w stanie się ustabilizować. W obecnym badaniu, do znanych uprzednio doniesień z 2 gmin o populacji seksualnej T. stigmurus, doszło 9 kolejnych (głównie Bahia). Do T. serrulatus, przypisano natomiast jedną nową lokalizacje, również ze stanu Bahia

Bibliografia

>> Dos Santos MD, Porto TJ, Lira-da-Silva RM, Brazil TK. Description of the male of Tityus kuryi Lourenco, 1997 and notes about males of Tityus stigmurus (Thorell, 1877) and Tityus serrulatus Lutz & Mello, 1922 (Scorpiones, Buthidae). Zookeys. 2014 (435):49-61.

Rewizja rodzaju Leiurus

Rodzaj Leiurus, przez długi czas reprezentowany jedynie przez L. quinquestriatus, występuje na północy Afryki oraz Środkowym Wschodzie. Jad jego przedstawicieli jest wysoce toksyczny i skomplikowany chemicznie, co skutkowało zainteresowaniem naukowców głównie pod tym kątem. Mimo gęstości populacji jednak do tej pory nie przyjrzano się wystarczająco dokładnie jego taksonomii.

Tło historyczne

Leiurus_brachycentrus_-_para

Leiurus został opisany we wczesnych latach XIX wieku, jako podrodzaj rodzaju Androctonus, i gromadził gatunki o wąskiej metasomie (do czego nawiązuje nazwa Leiurus; leptochelys, macrocentrus, quinquestriatus, thebanus, tunetanus), które, oprócz jednego, z biegiem czasu, zostały przeniesione do innych rodzajów lub zsynonimizowane z innymi gatunkami. Leiurus, jako takson monotypowy, został podniesiony do rangi rodzaju w roku 1949 - u L. quinquestriatus odnotowywano jednak podgatunki - typowy, L. quinquestriatus hebraeus, oraz kilka innych, które skończyły jako synonimy tychże dwóch (jedynie status L. quinquestriatus voelschowi pozostawał do dziś niepewny). Dopiero 12 lat temu do rodzaju zaczęły dochodzić nowe gatunki - chronologicznie L. jordanensis, L. savanicola, L. nasheri oraz L. abdullahbayrami. Obecnie analiza materiału, głównie z Półwyspu Arabskiego, przyniosła opis 4 kolejnych gatunków oraz zmiany w poprzednio znanych taksonach - przywrócenie ważności L. brachycentrus, zsynonimizowanie do niego L. nasheri oraz podniesienie statusu L. hebraeus.

Czytaj dalej...